PRIMAVERA 2015

Ciao a tutti,

Hoe is het jullie vergaan afgelopen winter, het was eigenlijk een winter van niks, beetje saai zonder Olympische Spelen, geen natuurijs, geloof  maar een keer erwtensoep.

Leuk om weer eens wat op papier te zetten.  Neen, die winter was niet veel, kerstmis gaat ook steeds meer op een kermis lijken, als de klok verzet wordt zetten ze al zo'n plastic boom, ik vind het niks,  i.p.v. dat ze elkaar versieren gaan ze het huis versieren met honderduizend lampjes. Christmas in Las Vegas. Als het zo doorgaat hebben we straks alleen nog kunststof eieren met Pasen.

En wat er weer allemaal gebeurd is, hoe vaak ik de laatste jaren heb moeten zeggen "het is toch niet meer te geloven " deze uitdrukking zit nu bijna wekelijks in mijn repertoire. Je wordt afgeschoten als een kleiduif, een Parijse paintball met dodelijke afloop.De media proberen ons uit balans te brengen, alles naar binnen te proppen, vandaag is het MH 17 morgen is het Charlie en overmorgen kunnen we ons niets meer herinneren.

En dan die politiek, je wordt er echt poliziek van. Altijd wat met bonnetjes.  Politici moeten echt een keuringsstempel op hun voorhoofd gaan krijgen, een soort opleiding met isonorm voor ze het volk mogen gaan vertegenwoordigen, anders kunnen ze beter thuis eten en bij de diploma uitreiking meteen een preventief declaratiespuitje zetten en natuurlijk een heel goed navigatiesysteem aanschaffen wat echt kilometers kan tellen.

Zelf heb ik binnen mijn zakelijke activiteiten het roer maar weer eens omgegooid,en maak ik er hier ook een soort sport van telkens na 10 tot 15 jaar een nieuwe uitdaging aan te gaan. Als je wilt kun je kijken op  www.tuttipizza.nl voor je het van een ander  hoort, weet je wie er achter zit, ik dus.  Na jaren met enige regelmaat in het Verre Oosten te hebben gezworven , vind ik het prachtig door mijn nieuwe activiteiten nu met grote regelmaat in Italie te vertoeven. Na mijn Rome fietstrip afgelopen jaar ben ik het land en zijn gewoontes nog meer gaan kennen en bewonderen. Spreek de taal al gebrekkig, maar toch.

Ja, die winter is nu gelukkig weer voorbij. Ik heb in die nikszeggende saaie maand November nog maar eens de 15 km Zevenheuvelenloop gedaan in Nijmegen, wat in beweging blijven en uiteindelijk zijn het toch maar 4 heuvels,een heel mooie medaille en daar gaat het deze jongen om.

In Februari en Maart  resp. 10 en 15 km weer gezellig meegelopen bij unsere Deutsche Lauffreunde in Nettetal en weer een Urkunde boven mijn bed hangen.

En dan vorige week natuurlijk een van de events of the year de Venloop halve marathon. Steeds weer een prachtige happening.

Tijdens loopwedstrijden zoals de Venloop loop ik niet graag in mijn eentje een beetje verdwaasd rond , maar gebruik ik medelopers ook graag als haas.  Een haas is iemand die voor je loopt en je in haar slipstream meetrekt en ook wel uit de wind houdt. Meestal ken ik deze persoon natuurlijk niet, want ik hang me er gewoon achteraan en is ook lastig om te zien hoe hij of zij  heet, want met hardlopen dragen we de rugnummers op de borst, eg waar, rugnummers op de borst.

Vaak zijn vrouwelijke hardloopsters bij mij het haasje ! Achter een man aanrennen, heb ik zo wie zo nooit niks aangevonden, demotiveert enigzins, want tijdens het hardlopen laten veel mannen winden, meestal heel duidelijk hoorbaar, tijdens hardlopen kan bijna alles. Nadat ze zich uren voor de wedstrijd met allehande pannekoeken, havermout of repen hebben volgestouwd, volgt tijdens de loop een complete ontluchting.

Haasjes zijn er in verschillende soorten, zo heb ik het al eens geprobeerd met een Keniaans loopstertje, 1,50 mtr lang 40 kg , zij viel in de categorie "haasje repje" na 5 minuten was ze in geen velden of wegen meer te bekennen. Bleek, dat ze later de Venloop had gewonnen. Met zwaar weer en veel tegenwind ga ik meestal op zoek naar het type" Varkenshaasje" flink en stevig gebouwd om binnen een redelijke tijd me echt te helpen aan de finish te komen .

Mijn favoriete haasje met mooi weer is natuurlijk het type "Bunnyhaasje"  prachtig loopfiguur, sportieve vormen en een elegante mooie tred.

Afgelopen zondag tijdens de Venloop had ik het geluk weer achter een haasje te mogen hardlopen van het laatstgenoemde type. Tijdens de Venloop komen ze uit alle windstreken, deze keer was een Duitse het "Häschen" Ze was  lid van Laufverein "Nie Wieder" uit Bad Kachelholz.

Zonder, dat ze het wist sleepte ze me naar de finish. Meestal spreek ik bij aankomst mijn anonieme haasjes niet aan, want je hebt toch even verstoppertje gespeeld achter haar rug en om dan uit de kast te komen. Maar de stemming zat er deze keer echt goed in, dat ik vond haar te moeten feliciteren met haar prestatie, dus "gratulierte"ik haar en zei dat ze vandaag "Mein Häschen"was. Ze schalde het uit,   "Meinst du das echt,  find ich  richtig schön" Wiel.

Ik bedankte haar, gaven elkaar een hand en namen afscheid met "Bis nächstes Jahr"

Nog 2 weken en dan is er misschien weer iemand anders het haasje, de hele Marathon van Parijs staat op het programma voor 12 april. Na 18 weken en 850 km voorbereiding gaat de poort naar het voorjaar weer open en vanaf 28 mei rijd ik enkele weken op mijn trackingbike de zomer weer binnen,ik voel me gelukkig dat ik dit kan,  na Rome in 2014 wordt dit jaar de bestemming de Spaanse metropool Barcelona. Dwars door Frankrijk naar de Middelandse Zee. Ik verheug me er op.

Binnenkort meer, blijf gezond en blijf lachen.

Wiel

Ps.  Emmelie, zou jij een keer mijn haasje willen zijn,

misschien volgend jaar bij de Venloop !