BEWONDERING PUUR !

Beste mensen,

Januari 2017, het is grijs en koud in Nederland, op een of andere manier word ik maar niet warm. Voor het hier 18oC wordt duurt nog best wel lang, dus besluit ik een korte zomerbreak in te lassen, Ben bezig met de voorbereiding Marathon Rome begin april 2017. Kijk even waar het nu aangenaam is en besluit naar Tenerife af te reizen. Tenerife is het grootste eiland van de Canarische Eilanden, een tot Spanje behorende eilandengroep in de Atlantische Oceaan, 200 km van de kust van Marokko en de Westelijke Sahara. Na aankomst is het 23oC binnen een mum van tijd ben ik ontdooid, vanuit de vriezer in de magnetron, er komt een lach op mijn gezicht, ik ben het weer.  Met een huurautootje maak ik me op weg naar het verblijf voor 5 dagen, een leuk appartementje, bed zonder breakfast, gerund door een Oostenrijker met zijn Spaanse vrouw, alleraardigste mensen. Onze  Ben mijn sportieve broer is er ook bij, hij doet dit jaar 5 marathons. Ja, echt. Om de hoek zit een fantastische Italiaan, ik zit dus in goed gezelschap, heerlijke pasta's vol met nodige koolhydraatjes. Ben zegt altijd dat we veel koolhydraatjes moeten laden, dan hoef je je reserves niet zo gauw aan te spreken, hij laat er hele berekeningen op los, ik niet, ik ren er op los. Om dit allemaal te kunnen doen op zijn leeftijd en mijn nog iets hogere leeftijd moet je wel een paar hydraatjes los hebben zitten, anders kun je dit niet.  Na afloop is het verplicht chocolademelk te drinken, beste hersteldrank met eiwitten, die zorgen voor het herstel van de spieren. De eerste morgen is een duurloop van 20 km gepland over de boulevard, het worden er uiteindelijk 18, want het is niet te doen met al die gruwelijk in de weg lopende toeristen, die je zo wie zo niet voor vol aan zien, het lijkt net een slalombaan, van links naar rechts, stoppen en optrekken, als je niet uitkijkt zit je bij een of andere Engelsman op de nek. De tattoes op de blote rug zorgen ervoor, dat je tijdig afremt. De temperatuur verschilt 23o met NL dus ook dat is even wennen, bovendien is er een krachtige zeewind, die de inspanning zwaar maakt. Na afloop is alles weer snel vergeten en doet een heerlijke douchebeurt wonderen.

De volgende dag gaan we  op zoek naar een betere trainingsomgeving en ontdekken een prachtige atletiekbaan in het centrum van Las Americas. Bij binnenkomst in het stadion gaat een geheel nieuwe wereld voor mij open. Tientallen jeugdige atleten, meisjes en jongens. schat zo 16 jaar en ouder  afkomstig uit evenveel verschillende landen vormen een fantastisch sportief decor bij het begin van  deze prachtige zonnige dag. De zon smelt de aanwezigheid van alle atleten tot een sportieve goudklomp van een hoog karaat. Het stadion is vrij toegankelijk voor eenieder die atletiek beoefent, dus voelen we ons niet bezwaard en wandelen de arena binnen.  Ik meen een Europees kampioen uit Engeland te herkennen, welke diepe indruk maakt tijdens 2  100 meter sessies, zittend op een betonnen muurtje  naast de baan , geniet ik eerst van zijn voorbereiding. Heel relaxed wandelt hij naar de start, een donkere spierbundel van formaat. Zijn bruine blinkende huid glanst in de zon,  een gestroomlijnd geheel met strakgespannen spieren bukt zich en raakt met 1 vingertop de baan aan, en dan is hij weg,  met reuze stappen en krachtig zwaaiende armen  flitst hij aan mij voorbij, zijn tijd moet er een zijn van een kampioen, zo snel.  Ik sta op en begeef me naar de binnenbaan, vandaag staan 20 rondjes van 400 meter op het programma, omringd door hordeloopsters, kogelstoters en sprintkanonnen , kan ik ongestoord mijn rondjes lopen, blijf natuurlijk wel in mijn baan, de eerste keer ooit dat ik dit mag meemaken, langs de kant zitten tientallen jonge atleten onder begeleiding van een coach hun rek en strekoefeningen te doen. Sportmasseurs en fysiotherapeuten maken overuren. Ondertussen loop ik mijn duurloop in het bijpassende tempo, ik geniet van de heerlijke warmte, de zweetdruppels dalen neer op deze beroemde atletiekbaan en vermengen zich met het zweet van de Europese elite welke elke winter Tenerife uitkiest als trainingskamp. Dafne is hier ook ooit geweest, ik weet het zeker. Niemand schijnt zich te storen aan mijn aanwezigheid, kan rustig mijn trainingssessie afmaken, met enige regelmaat  klinkt er een hartelijke begroeting, zoals van een gehandicapte atlete met een loopprotese. Ze zegt vriendelijk "hello" tegen mij, ik voel me verlegen.  De supersportieve ambiance is ongekend voor mij, ik geniet met volle teugen van al deze jonge topsporters op weg naar een mogelijk wereldpodium. Ik besluit er nog 5 rondjes aan vast te plakken, een euforie van bewondering voor Dafne en Usain Bolt maakt zich meester in mij. Wereldkampioen worden ongeacht de sportieve discipline is een onmeetbaar mooie prestatie. Je ziet het op tv, hier speelt zich de werkelijkheid af. Duizenden jonge sporters bezig met hun sport op weg naar het hoogst haalbare en dan heet je Dafne Schippers (Utrecht, 15 juni 1992) je bent  Nederlandse atlete. In 2015 werd ze wereldkampioene op de 200 m in een Europees record van 21,63 en tweede op de 100 m in de nationale recordtijd van 10,81. Een jaar later won ze op de Olympische Spelen zilver op de 200 m. In 2014 werd ze Europees kampioene op de 100 en 200 m,  jij bent de beste van de hele wereld, respect,het  is niet in woorden uit te drukken. Na afloop blijf ik nog een half uurtje in het gras liggen, beetje uithijgen, nagenieten, mijn ogen flonkeren, ik ben geimponeerd door wat ik hier heb gezien. Ik heb er even onderdeel van uitgemaakt, het smaakt naar meer, hier kom ik terug. Nog even bestel ik  een groot glas vers geperst sinasappelsap.  Alles was puur vandaag. 

Tot weer eens,

Wiel