TIME PASSES !

Hallo allemaal,

Als ik dit schrijf is het 14 november 2015. Ik bevind me in de lobby van Hotel Kempinsky Shanghai . Dit is de laatste dag van mijn 2e trip dit jaar samen met Stef naar China en Vietnam welke 3 weken geleden begon. Stuk voor stuk miljoenenmetropolen zoals Hong Kong, Guangzhou, Ninjang, Xiamen, Beijing, Shanghai en Ho Chi Minh waren weer eens het reisdoel.  De meeste namen zullen U weinig zeggen maar de inwonersaantallen zijn imposant zoals Shanghai met 22 miljoen inwoners aan de top.

Vanochtend vroeg werd ik  midden in mijn  ziel geraakt en diepbedroefd van wat ik zojuist op mijn hotelkamer via CNN moest vernemen. Bloedbad in Parijs. Wat is dit voor een wereld, waar ben ik toch terechtgekomen. Mijn gedachten zijn bij al die onschuldige mensen en hun familie. Dit doet echt pijn. Durf ik het vliegtuig nog in, mijn adrenaline  peil loopt op. Parijs, de stad waar het leven nooit stilstaat en   ik in april jl. de Paris Marathon 2015 mocht lopen, dus gewoon mooiste dag van het jaar mocht beleven ligt er verslagen bij en ik ook. Beetje, voor beetje is het gedaan met onze bewegingsvrijheid, je durft je medemens niet  meer in de ogen te kijken. De maatschappij bevindt zich al lange tijd in zwaar weer. De mensheid kan gewoonweg niet met elkaar door één deur. Laten we eens beginnen met een wereldwijd wapenverbod, het woord wapenstilstand moet uit de woordenboeken,  ook in de USA en hoe maf het ook klinkt, probeer in gesprek te komen en te blijven, overboord met al die politieke ego's.

Hier in China krijgt men er niet al te veel van mee, wat er in Europa gebeurt, Google en Facebook en You Tube mag hier niet en kun je niet downloaden.  Op de Amerikaanse manier van sexuele voorlichting  via het Google porno instituut hebben ze het niet zo. Zou dit voor eenieder echt een nadeel zijn ?

Nederland kennen de meeste Chinezen niet, nooit van gehoord, ik denk wel eens, dat veel Chinezen zo wie zo niet weten, dat er nog andere mensen op deze planeet wonen. Aardrijkskunde hoeft niet, want de meeste van de 1,5 miljard Chinezen zal nooit het land uit mogen, men is bang, dat ze niet meer terug komen. Dus we hoeven niet bang te zijn, dat we straks in Venlo Chinatown zullen zien opbloeien.

Ondertussen zoek ik  wat afleiding, kort even  op andere gedachten komen evenals onze koning en Maxima, die vorige week ook hier waren om een beetje in de weg te lopen, een chinees die ik sprak meende in hem de directeur van Macdonalds te hebben gezien. Volgens sommigen  had hij het moeten hebben over mensenrechten, echter na een bezoek aan diezelfde Macdonalds zag hij wel, dat dit niet meer nodig was. Ook was hij met Maxima nog kort naar shoppingmall FAKECITY in Shanghai geweest om haar te verrassen met een nep tasje van Louis Vutton, daarna wilde Maxima zo nodig met enkele locals nog een spicy kikkerbil noodle eten op de Streetmarket  (open keuken)met stokjes zittend op de overbekende witte plastic tuinstoelen, wat uiteindelijk resulteerde in een nachtje Bronovoziekenhuis Den Haag.  Zo zie je maar, een  BNer ben je alleen in eigen land.

Ergens eind tachtiger jaren, was ik hier voor het eerst, daarna bijna elk jaar wel eens, de laatste 25 jaar is China een economische gigant geworden, steden van toen ken ik inmiddels niet meer terug, China is buitenproportioneel, dit is een geheel andere orde. Voorbeeld Shanghai-Centrum naar vliegveld.  Je stapt in Venlo in de Metro en in Eindhoven weer uit, je bevindt je a.h.w. nog steeds in Venlo.

In de grote steden straalt de welvaart er van af , volop wolkenkrabbers, de grondprijzen zijn enorm, dus dan maar de lucht in. New York valt in het niet bij Shanghai.

Rondje Shanghai op de fiets is al goed voor 200 KM, moet ik ooit eens doen.Je kunt van China vinden wat je wilt, ik ben er graag en voel me veilig en op mijn gemak. In de kleinere plaatsen ( 1 miljoen)  ben je nog een bezienswaardigheid en wordt je regelmatig aangesproken door mensen die onbevangen met je op de foto willen. Het streelt wel.

Het weerzien met het Rode Plein in Beijing waar ik  in 1991 voor het laatst was, is weer indrukwekkend. Even naar Birds Nest het Olympisch Stadion, binnen zie ik in gedachten Dafne Schippers samen met Usain Bolt over de finish komen.

Op de achtergrond heeft de politiek de touwtjes strak in handen, een beetje corruptie is al goed voor 15 jaar kommetje rijst. Voor een moord plegen krijg je direct de doodstraf. 

Op de voorgrond een groeiende welvarende bevolking. Een bevolking met een lach op het gezicht, ze lijken gelukkig en tevreden.Life is OK. Ik zie dingen, die ik nooit eerder zag, jongens en meisjes knuffelen,  zoenen op straat, was ooit ondenkbaar, de maoistische kleding maakt plaats voor de strakke spijkerbroek en hier en daar minirokjes met blote benen. Gemengd zwemmen in het hotelzwembad, ja echt. Een chineesje drukt mezelfs kopje onder. Er werd ooit gezegd, dat chinezen alles eten waar poten onder zitten, behalve de eetkamertafel. Dit lijkt veranderd , ik hoorde zelfs vogeltjes fluiten.  Ooit zag ik in het verleden mensen met een geplukte  hond onder de arm de keuken in lopen, nu hebben ze hem aan het lijntje en wandelen ze gezamenlijk door het park. Het kan verkeren.

Wanneer je je in China aan de regeltjes houdt heb je met niemand problemen.Je ziet wel veel politie op straat, wat niet storend is en waar best een preventieve werking vanuit gaat, In Europa kennen we ook spelregels, echter worden deze door een slap handhavingsbeleid te vaak met handen en voeten getreden. Milieuvraagstukken hebben nu de grootste prioriteit in China, er wordt aan gewerkt.Voorlopig heeft China het gelijk aan zijn kant, het wordt binnen afzienbare tijd de economische grootmacht op deze wereld en dat gaan we merken.

Voor mij persoonlijk loopt een buitengewoon mooi jaar met een anticlimax ten einde. 

Dagelijks denk ik terug aan mooie  details van mijn fietstocht naar Barcelona. Daar waar de Maas ontspringt, de ongerepte druiventrossen in de Bourgogne, de tientallen kleine onbedorven dorpjes en gehuchtjes waar de tijd stilstaat, de zonnige  terrasjes op pittoreske dorpspleintjes met een Cappu,en natuurlijk de leuke contacten. Even op een bankje zitten met een oud gerimpeld mannetje, hij met 2 handen gebogen over  een wandelstok onder de kin, ik mijn beste Franse beentje voorzetten, onbeschrijflijk gevoel van gelukzaligheid.

Hoe het programma voor 2016 er uit gaat zien is nog niet bekend, er zijn wat fysieke ongemakken welke rechtgetrokken dienen te worden, als dit lukt hoort U in 2016 ongetwijfeld weer van mij. 

Ondanks alle tegenslagen welke de wereld kent en nog in petto zou kunnen hebben, wens ik U ook namens Stef een mooi eind van het jaar toe en een hopenlijk rustig begin voor het nieuwe jaar.

Tot ziens,

Wiel

Ps.voor Ritchie    The best has yet to come !